Rengarenkti eskiden Dünya
Biz insanoğlu,zamanın dönen çarkları arasında
Her geçen gün biraz daha kirlettik Dünya’yı
Önce en güzel renk olan çocuk gülüşünden başladık
Sonra minnet duygusunu karaladık
Vefayı,dostluğu,sevgiyi, aşkı öldürdük
Ama yetmedi bize
Öldüremediğimiz duygu o kadar güçlüydü ki
Gencecik insanların gözlerinde yanıyordu alev alev
Çok uğraştık,savaştık,yaktık,yıktık
Ne kadar yok ettiğimizi sansak da
Umut hep fırlayıverdi bir yerlerden
Yokedilmesi en zor duygu
İnsanoğlunu ayakta tutan
Belki devam etmesini sağlayan
En güçlü duygu ; Umut
Sonra bir can duyduk ki, vahşice öldürülmüş
Umudun rengi soldu o an
Onun güzel yüzünde, ölümünün verdiği vahşette
Binlerce kadının rengi soldu, umudu soldu
Özgecan sen gözlerini kaparken
Dünya rengini kaybetti…
Follow
Kaleminize sağlık..
Tesekkür ederim sizinde okuyup yorum yapan elinize saglik
Şimdi yazmaya başlamışssın…
Umarim iyi anlamdadir 🙂